Θέμα του διαγωνισμού ήταν ο σχεδιασμός του Νέου Δημοτικού Σχολείου «Ανατόλια» στην Πυλαία Θεσσαλονίκης.
Το οικόπεδο του σχολείου βρίσκεται στην οδό Βασ. Σεβενίδη, στην Πυλαία Θεσσαλονίκης και έχει συνολική έκταση 21.378,38 τ.μ. Στο ανατολικό όριο της υπάρχει οριοθετημένο ρεύμα, ενώ η βορειοδυτική περιοχή του καταλαμβάνεται από ένα πευκοδάσος συνολικής έκτασης 4.497,20 τ. Μ.
Το σχολείο (τρεις πρώτες τάξεις) αυτή τη στιγμή στεγάζεται σε δύο υφιστάμενα κτίρια, ένα τριώροφο κτίριο, που αποτελείται από υπόγειο, ισόγειο και πρώτο όροφο, που χτίστηκε το 1996, με συνολική έκταση περίπου. 1380 τ. Μ και ένα ισόγειο κτίριο, που χτίστηκε το 1992, με συνολική έκταση περίπου. 185 τ. Μ. Και τα δύο κτίρια έχουν ανακαινιστεί το 2010 με σκοπό να καλύψουν τις ανάγκες του σημερινού σχολείου.
Σύμφωνα με την προκήρυξη του διαγωνισμού το τριώροφο κτίριο θα ανακαινιστεί και θα ενσωματωθεί στο νέο συγκρότημα, ενώ το ισόγειο θα κατεδαφιστεί.
Το νέο δημοτικό σχολείο, στην πλήρη ανάπτυξη του, θα αποτελείται από 24 αίθουσες .
Η ιδέα είναι η οργάνωση των διαφόρων λειτουργιών σε τρεις διαφορετικές ομάδες / ενότητες, με διαφορετική προσέγγιση σχεδιασμού. Ένα νέο διώροφο κτίριο, το οποίο θα στεγάσει κοινές χρήσεις και τη διοίκηση, αναπτύσσεται κατά μήκος του ανατολικού ορίου, συνδέεται με το υπάρχον κτίριο, που στεγάζει όλες τις ειδικές τάξεις και σχηματίζει ένα συμπαγές επίμηκες στοιχείο, το οποίο λειτουργει σαν όριο στο συγκρότημα, και δημιουργεί το υπόβαθρο της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.
Αντίθετα οι τυπικές αίθουσες συνδυάζονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν έξι μεμονωμένες μονάδες τοποθετημένες διάσπαρτα στο περιβάλλον.
Στην πραγματικότητα, η κεντρική ιδέα είναι η μετάβαση από ένα τυπικό σχολείο πτέρυγα (αίθουσες διδασκαλίας – διάδρομος – αίθουσες διδασκαλίας) σε ένα χαλαρό σε διάταξη, όπως προκύπτει από τη διάσπαση, το διαχωρισμό και τη διασπορά των μονάδων στο τοπίο.
Οι αίθουσες διδασκαλίας οργανώνονται γύρω από μικρές πράσινες αυλές δημιουργώντας ένα οικείο και προσωπικό χώρο που ταιριάζει με τη φύση των χρηστών του, ενώ είναι ανοικτές στον υπαιθριο χώρο επιτρέποντας στους μαθητές να βιώσουν το καταπράσινο περιβάλλον ως αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας μάθησης.
Η προτεινόμενη διάταξη με επίκεντρο το παιδί δημιουργεί ένα ποιοτικό μαθησιακό περιβάλλον, κατάλληλο για την εκπαίδευση της νέας γενιάς. Όλες οι κτιριακές μονάδες συνδέονται μεταξύ τους με καλυμένες ή ημικαλυμμένες περιοχές, σχηματίζοντας ένα εκτεταμένο δίκτυο από ενδιάμεσους – δημόσιους χώρους για την παροχή προστατευμένης σύνδεσης μεταξύ όλων των κτιρίων.
Τα υλικά που προτείνονται είναι το ξύλο (πέργκολες, στέγαστρα, επενδύσεις εξωτερικών όψεων, εσωτερικές επενδύσεις αιθουσών). Το πέτασμα από κατακόρυφες ξύλινες περσίδες που επενδύει τις όψεις, το ίδιο μετασχηματίζεται σε στέγαστρο ή σε κιγκλίδωμα δημιουργώντας ένα ενοποιητικό στοιχείο που αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό του συγκροτήματος.
Οι διάσπαρτοι όγκοι των αιθουσών επικαλύπτονται με ακρυλικό σοβά σε διάφορα χρώματα, δίνοντας στο συγκρότημα μια πιο πολύχρωμη εικόνα.
Ένα άλλο κοινό στοιχείο των προσόψεων του συγκροτήματος είναι η δημιουργία ειδικών έγχρωμων πλαισίων που περικλείουν ορισμένα ανοίγματα παραθύρων, εντίνοντας έτσι την πολυμορφία και ενισχύοντας περαιτέρω την αίσθηση της πολύχρωμης εικόνας.
Το κτιριακό συγκρότημα έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή απόδοση της αειφορίας και η λιγότερη δυνατή κατανάλωση ενέργειας, ενώ προσφέρεται στους χρήστες του θερμική και οπτική άνεση.