Για να ιχνηλατήσει κανείς τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της ωραίας αυτής πόλης χρειάζεται να περπατήσει σε πολλούς – αμέτρητους δρόμους. Κάποιοι από αυτούς έρχονται από το μακρινό παρελθόν της ή χάνονται σ’ αυτό. Δεν είναι όμως παράλληλοι. Είναι συγκλίνοντες ή αποκλίνοντες και συχνά τέμνονται.
Δανειστήκαμε την συνθετική δομή των βυζαντινών ψηφιδωτών για να οργανώσουμε τον χώρο της πλατείας. Δημιουργήσαμε ένα χωρικό πλέγμα αξόνων που να καλύπτει την ευρύτερη περιοχή μελέτης. Έναν οδηγό για την τοποθέτηση των ψηφίδων. Το θέμα, που καθορίζεται από τους στόχους του αγωνοθέτη, εντάσσεται στο πλέγμα και μορφοποιεί την πλατεία Ελευθερίας σαν ένα μέρος του ευρύτερου ψηφιδωτού της πόλης.
Η κριτική αξιολόγηση των στόχων οδήγησε στην ιεράρχησή τους και στην αξιολόγηση των προτεραιοτήτων σε σχέση με τα δεδομένα του προγράμματος. Η «απόδοση της πλατείας στους πεζούς και όχι στα οχήματα», η «αναζωογόνηση της ευρύτερης περιοχής» και η «τόνωση της εγκατάστασης εμπορικών χρήσεων καθώς και χρήσεων αναψυχής και πολιτισμού», αλλά και ο «μετασχηματισμός της πλατείας σε είσοδο / πύλη της πόλης της θάλασσας» μας οδήγησαν σε μια σειρά αποφάσεων. Πρώτη απόφαση είναι να διευρύνουμε τα όρια της πλατείας μέχρι τις προσόψεις των κτιρίων στις οδούς Βενιζέλου, Ίωνος Δραγούμη και Μητροπόλεως, αλλά και μέχρι το θαλάσσιο μέτωπο. Κρατήσαμε τις δύο αφετηρίες λεωφορείων στην οδό Βενιζέλου, όχι μόνο για πρακτικούς και λειτουργικούς λόγους, αλλά για να προσελκύσουμε ένα σημαντικό μέρος του επιβατικού κοινού στην καρδιά της πλατείας. Οι παραπάνω στόχοι σε συνδυασμό με την «αναβάθμιση της εικόνας της πόλης και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στο ιστορικό κέντρο» αλλά και την «ανάδειξη και τον εμπλουτισμό του υφιστάμενου πρασίνου» γέννησαν την ιδέα της δημιουργίας ενός πρότυπου αστικού πάρκου, ενός συνδυασμού δηλαδή αστικής πλατείας και πάρκου χωρίς αυστηρές και απόλυτες οριοθετήσεις. Όλα τα επιμέρους συνθετικά στοιχεία (κινήσεις και στάσεις, φυτεύσεις, στέγαστρα και καθιστικά, φωτιστικά και άλλα στοιχεία αστικού εξοπλισμού, υδάτινα στοιχεία και θεματικοί κήποι) τοποθετούνται προσεκτικά σαν μεγαλύτερες ή μικρότερες ψηφίδες στις θέσεις που καθορίζουν οι άξονες με εξαίρεση τη βίαιη τομή του εδάφους που αποκαλύπτει τα ευρήματα του παλαιού θαλάσσιου τείχους. Οι χαράξεις επεκτείνονται και υπερβαίνουν τον λειτουργικό χώρο της πλατείας, εισχωρούν στους γύρω δρόμους και συμβάλλουν αντιληπτικά αλλά και ουσιαστικά στην εξάπλωση της, μέχρι που να καταλήξουν και μέσα στη θάλασσα με τη δημιουργία μιας σύνθετης πλατφόρμας που τελικά βυθίζεται στο νερό (πιθανή θέση αποβάθρας για τη θαλάσσια συγκοινωνία). Η «ανάδειξη της ιστορικής μνήμης της πλατείας» σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω αλλά και με την απαίτηση του αγωνοθέτη για τη «δημιουργία θέσεων ανάπαυσης, χώρων συγκέντρωσης, αναψυχής και ενημέρωσης πολιτών» ενισχύει την ιδέα της δημιουργίας αυτού του πρότυπου αστικού πάρκου. Ένα απλό τριγωνικό μοτίβο, εμπνευσμένο από τα θύματα της πρόσφατης θηριωδίας των ναζί εμφανίζεται σε όλη σχεδόν την έκταση του πάρκου. Συστάδες τέτοιων επαναλαμβανόμενων τριγωνικών μοτίβων μοιάζουν να βγαίνουν από το έδαφος ή να εισχωρούν σ’ αυτό. Αλλού δημιουργούν κενά ή οδηγούν τις φωτεινές ακτίνες του ήλιου, αλλού λαμπιρίζουν πάνω στα στέγαστρα ή ξεχύνονται ακόμη και μέσα στη θάλασσα. Είναι πολλές οι μνήμες που συνδέονται με την Πλατεία Ελευθερίας, με το λιμάνι, με την εντός των τειχών πόλη. Και είναι κατά κανόνα τραγικές γιατί αναφέρονται σε θύματα θηριωδίας, λιμών, προσφυγιάς… Ο καλύτερος -κατά τη γνώμη μας- τρόπος για να τιμήσουμε τη μνήμη των θυμάτων αυτών είναι η ένταξη τους στο σήμερα και στην καθημερινή μας ζωή σαν πολύτιμους λίθους, σαν κοσμήματα στο ψηφιδωτό μας.
Η βιοκλιματική προσέγγιση της πρότασης και η πρόνοια για άτομα με ειδικές ανάγκες έχει να κάνει με τα κύρια χαρακτηριστικά του χώρου τα οποία είναι δεδομένα. Το σχήμα, το μέγεθος, ο προσανατολισμός των ανοικτών και κλειστών μετώπων, τα φράγματα των ανέμων και η χωροθέτηση του ψηλού πρασίνου, στοιχεία που θα μπορούσαν να επηρεάσουν σε κάποιο βαθμό τη βιοκλιματική συμπεριφορά του χώρου δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Μόνο μικρής κλίμακας επεμβάσεις μπορούν να γίνουν και οι οποίες βελτιώνουν κυρίως τις συνθήκες άνεσης των χρηστών. Η απομάκρυνση του μεγαλύτερου όγκου των αυτοκινήτων και η μετατροπή της πλατείας σε «αστικό πάρκο» θα μειώσει τους θορύβους και τα καυσαέρια σε περιορισμένο, όμως, τοπικό επίπεδο. Η ενίσχυση του πρασίνου και η προσθήκη ενός σημαντικού αριθμού φυλλοβόλων κυρίως δένδρων, στοιχείων νερού, στεγάστρων και ξύλινων επιφανειών ενισχύει την σκίαση κατά τους θερινούς μήνες, αλλά την αίσθηση του δροσισμού. Η πρόσθετη δενδροφύτευση σε γραμμικές ζώνες με κατεύθυνση το θαλάσσιο μέτωπο, δημιουργεί μικροφράγματα στους ισχυρούς Β.Δ. ανέμους χωρίς να περιορίζει τη θέα προς τον ανοικτό ορίζοντα.
Η χρησιμοποίηση μη υδροβόρων καλυπτικών φυτών στους κήπους και στις περιοχές πρασίνο, η συλλογή και επαναχρησιμοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των ομβρίων και η επιλογή κατάλληλου συστήματος φωτισμού και φωτιστικών σωμάτων, είναι τρεις σημαντικές παρεμβάσεις οι οποίες ενισχύουν την εξοικονόμηση ενέργειας.
Κυρίαρχο στοιχείο της γενικής οργάνωσης του χώρου είναι η πρόνοια για εμποδιζόμενα άτομα και άτομα με ειδικές ανάγκες. Το ανάγλυφο του εδάφους σχηματίζεται έτσι που σε κάθε σημείο του να αντιστοιχούν διαδρομές με κλίση μικρότερη του 5%. Τέλος, όσο αφορά στον αστικό εξοπλισμό, βασική επιδίωξη είναι η αισθητική και λειτουργική ολοκλήρωση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού της πλατείας με προτεινόμενα υλικά το ξύλο, το σκυρόδεμα και το μέταλλο.
Status: Διαγωνισμός
Αμερικάνικο Κολλέγιο Ανατόλια
Η πρότασή μας στοχεύει στην ικανοποίηση όλων των απαιτήσεων και προδιαγραφών που τέθηκαν από τον διαγωνισμό και ταυτόχρονα προβλέπει ένα σύγχρονο και καινοτόμο συγκρότημα, το οποίο ανταποκρίνεται σε όλες τις λειτουργικές, τεχνολογικές και αισθητικές ανάγκες ενός εκπαιδευτικού κτηρίου. Τα κύρια ζητήματα που τέθηκαν στην κορυφή της αρχιτεκτονικής μας ατζέντας, ήταν πώς να ενσωματώσουμε ομαλά το νέο κτίριο στο Ιστορικό συγκρότημα του ANATOLIA COLLEGE και πώς να δημιουργήσουμε ένα φιλόξενο κέλυφος για ένα Διεθνές Σχολείο όπως το PINEWOOD.
Στην παρούσα αρχιτεκτονική πρόταση, με την πρόθεση δημιουργίας μίας νέας κοινότητας εκπαίδευσης και πολιτισμού, επιχειρείται να αποδοθεί η εικόνα του κτιριακού συμπλέγματος σε έναν μακρινό ορίζοντα, που γράφει το κάτω όριο του ουρανού – SKY LINE
Χρησιμοποιώντας το λεξιλόγιο της κεκλιμένης στέγης – αρχιτεκτονικό στοιχείο των γειτονικών υφιστάμενων κτιρίων του συγκροτήματος – οι κορυφογραμμές του νέου κτιρίου, αναπαριστούν την οριογραμμή που δημιουργείται όταν πολυάριθμα μεμονωμένα κτίσματα, βασισμένα στο αρχέτυπο στοιχείο της «οικίας με στέγη», συνθέτουν – συνδυαζόμενα – την ποικιλόμορφη εικόνα της οικιστικής κοινότητας.
Το νέο κτίριο, σαν ένα φιλόξενο κέλυφος, αλλά και σαν ένας εξωστρεφής θύλακας ζωής, σε διαρκή συνομιλία με το περιβάλλον του, δέχεται στους κόλπους του το στοιχείο ενός κεντρικού συνδετικού χώρου, μία κεντρική πλατεία πολιτισμού – CULTURAL HUB – στην στάθμη του ισογείου, σε χάραξη που αναπαράγει τα κυκλικά στοιχεία του περιμετρικού περιβάλλοντος χώρου και αποτελεί την φυσική συνέχεια αυτού. Ο υπαίθριος αυτός χώρος έχει την δυνατότητα να φιλοξενήσει τους μαθητές κατά την διάρκεια της σχολικής τους καθημερινότητας, σαν ένας ανοικτός χώρος συνεχούς επικοινωνίας, αλλά μπορεί να δεχτεί και άλλες δράσεις πολιτισμού και ψυχαγωγίας του σχολείου.
Το κτίριο αποτελείται από ισόγειο και δύο ορόφους, καθώς και ένα μικρό υπόγειο για βοηθητικές χρήσεις.
Η κατανομή των διαφόρων χρήσεων στα διαφορετικά επίπεδα περιγράφεται παρακάτω: Υπόγειο: Χώρος στάθμευσης, Η/Μ χώροι. Ισόγειο: 4 Αίθουσες διδασκαλίας, Γυμναστήριο-χώρος πολλαπλών χρήσεων, Εργαστήριο θεάτρου, Εργαστήριο τέχνης, Γραφείο υποδοχής, Ιατρείο και τουαλέτες. 1ος όροφος: 6 Αίθουσες διδασκαλίας, Αίθουσες για μαθήματα επιλογής, Ευέλικτος χώρος μάθησης, Γραφείο καθηγητών και WC. 2ος όροφος: Εργαστήρια βιολογίας & χημείας, Γραφεία διοίκησης, Χώροι υποστήριξης φοιτητών και WC. Το κτήριο εξυπηρετείται από δύο σκάλες και έναν ανελκυστήρα.
Το βασικό υλικό που χρησιμοποιείται για τις όψεις του κτιρίου είναι πέτρα, ξύλο και αλουμίνιο, ενώ τόσο το κτίριο όσο και ο περιβάλλων χώρος έχουν σχεδιαστεί με βάση τις αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού, προκειμένου να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή βιωσιμότητα με τη λιγότερη δυνατή κατανάλωση ενέργειας, καθώς και η εξασφάλιση θερμικής και οπτικής άνεσης για τους χρήστες.
Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο
Η πρόταση σχεδιασμού του ΝΑΜΣ ανταποκρίνεται στις αρχές που τέθηκαν από τον αγωνοθέτη και εναρμονίζεται με τους στόχους που περιλαμβάνονται στην προκήρυξη.
Το κτίριο αναπτύσσεται με άξονες τον αστικό, τοπικό-υπερτοπικό χαρακτήρα της Εθνικής Οδού κατά μήκος της οποίας εκτείνεται το ανατολικό του όριο, και την εσωτερική κεντροβαρική του διάθεση να διαφυλάξει αλλά και να αναδείξει τα εν τόπω ευρήματα.
Οφείλει ταυτόχρονα να παρασυρθεί από την αρχαία Σπάρτη, αλλά και από τη Σύγχρονη πόλη. Να δεσπόσει στην είσοδο της πόλης με ένα συνεχές καλωσόρισμα, να προσκαλέσει, να αγκαλιάσει τον επισκέπτη στην εστία του παρελθόντος της.
Μορφολογικά, το κτίριο μπορεί να αναγνωστεί ως μια ογκοπλασία αρχέτυπων δομών: το σώμα κτιρίου που φέρει τη ΣΤΟΑ, το επίμηκες τμήμα του που καταλήγει στην ΑΓΟΡΑ κοντά στην πόλη, τη συνομιλία των 2 κτιρίων (παλιού και νέου) που σχηματίζουν το ΑΙΘΡΙΟ. Η χρήση εμφανούς σκυροδέματος στα στοιχεία του φορέα εντείνεται στη μορφή των πυκνών υποστυλωμάτων της ΣΤΟΑΣ και της ΑΓΟΡΑΣ, ενώ η επιλογή πετασμάτων υαλολωρίδων (U-profiled glass) σε εναλλαγή με κατακόρυφες περσίδες υάλου, χαρίζουν μια πιο ελαφριά, αλλά άμεσα διακριτή όψη στο νέο κτίριο.
Η γενική οργάνωση των χρήσεων, στρέφει τους χώρους επισκεπτών στο εσωτερικό του οικοπέδου, πλησίον του αρχαιολογικού χώρου, ενώ θέτει τους χώρους γραφείων, εργαστήριων, αποθηκών, στον ανατολικό τομέα του κτιρίου, προς την εθνική οδό. Το νέο κτίριο συνδέεται στο ισόγειο, με το υπάρχον, μέσω του χώρου εισόδου, και στον όροφο, στο κλείσιμο της Μουσειολογικής Έκθεσης, με έξοδο από αυτή για περιήγηση στον χώρο των ευρημάτων.
Τα 2 κτίρια λειτουργούν σαν ένα, με το νέο να φιλοξενεί τους χώρους υποδοχής επισκεπτών, την αίθουσα περιοδικών εκθέσεων και το μεγαλύτερο μέρος της μόνιμης έκθεσης, και το υφιστάμενο τις αίθουσες πολλαπλών χρήσεων και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, το πωλητήριο, αναψυκτήριο, την έκθεση πρώην εργοστασίου ΧΥΜΟΦΙΞ.
Οι αρχές σχεδιασμού του κτιρίου και του άμεσα περιβάλλοντα χώρου υπακούουν στον βασικό στόχο της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής που συνοψίζεται στην διασφάλιση “υψηλής ποιότητας” αποδεκτών εσωκλιματικών συνθηκών με ταυτόχρονο περιορισμό της κατανάλωσης ενέργειας.
Η κεντρική ιδέα διαμόρφωσης του εκθεσιακού χώρου βασίζεται στις λέξεις κλειδιά “διασταυρώσεις” και “διαθλάσεις”, αποδίδοντας χωρικά τη νοηματική σχέση των μουσειολογικών θεματικών.
Σύμφωνα με το παραπάνω, οι εκθεσιακοί χώροι αναπτύσσονται βάσει συγκεκριμένων διασταυρούμενων πορειών και διαθλούμενων χώρων. Στην επιθυμητή εκθεσιακή ατμόσφαιρα συμβάλει ο φωτισμός, ο οποίος παρουσιάζει διαβαθμίσεις από φωτεινό σε σκοτεινό και αντίστροφα, ενισχύοντας τη βιωματική προσέγγιση, ανάλογα με το αντίστοιχο περιεχόμενο.
Δημοτικό Σχολείο Aνατόλια
Θέμα του διαγωνισμού ήταν ο σχεδιασμός του Νέου Δημοτικού Σχολείου «Ανατόλια» στην Πυλαία Θεσσαλονίκης.
Το οικόπεδο του σχολείου βρίσκεται στην οδό Βασ. Σεβενίδη, στην Πυλαία Θεσσαλονίκης και έχει συνολική έκταση 21.378,38 τ.μ. Στο ανατολικό όριο της υπάρχει οριοθετημένο ρεύμα, ενώ η βορειοδυτική περιοχή του καταλαμβάνεται από ένα πευκοδάσος συνολικής έκτασης 4.497,20 τ. Μ.
Το σχολείο (τρεις πρώτες τάξεις) αυτή τη στιγμή στεγάζεται σε δύο υφιστάμενα κτίρια, ένα τριώροφο κτίριο, που αποτελείται από υπόγειο, ισόγειο και πρώτο όροφο, που χτίστηκε το 1996, με συνολική έκταση περίπου. 1380 τ. Μ και ένα ισόγειο κτίριο, που χτίστηκε το 1992, με συνολική έκταση περίπου. 185 τ. Μ. Και τα δύο κτίρια έχουν ανακαινιστεί το 2010 με σκοπό να καλύψουν τις ανάγκες του σημερινού σχολείου.
Σύμφωνα με την προκήρυξη του διαγωνισμού το τριώροφο κτίριο θα ανακαινιστεί και θα ενσωματωθεί στο νέο συγκρότημα, ενώ το ισόγειο θα κατεδαφιστεί.
Το νέο δημοτικό σχολείο, στην πλήρη ανάπτυξη του, θα αποτελείται από 24 αίθουσες .
Η ιδέα είναι η οργάνωση των διαφόρων λειτουργιών σε τρεις διαφορετικές ομάδες / ενότητες, με διαφορετική προσέγγιση σχεδιασμού. Ένα νέο διώροφο κτίριο, το οποίο θα στεγάσει κοινές χρήσεις και τη διοίκηση, αναπτύσσεται κατά μήκος του ανατολικού ορίου, συνδέεται με το υπάρχον κτίριο, που στεγάζει όλες τις ειδικές τάξεις και σχηματίζει ένα συμπαγές επίμηκες στοιχείο, το οποίο λειτουργει σαν όριο στο συγκρότημα, και δημιουργεί το υπόβαθρο της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.
Αντίθετα οι τυπικές αίθουσες συνδυάζονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν έξι μεμονωμένες μονάδες τοποθετημένες διάσπαρτα στο περιβάλλον.
Στην πραγματικότητα, η κεντρική ιδέα είναι η μετάβαση από ένα τυπικό σχολείο πτέρυγα (αίθουσες διδασκαλίας – διάδρομος – αίθουσες διδασκαλίας) σε ένα χαλαρό σε διάταξη, όπως προκύπτει από τη διάσπαση, το διαχωρισμό και τη διασπορά των μονάδων στο τοπίο.
Οι αίθουσες διδασκαλίας οργανώνονται γύρω από μικρές πράσινες αυλές δημιουργώντας ένα οικείο και προσωπικό χώρο που ταιριάζει με τη φύση των χρηστών του, ενώ είναι ανοικτές στον υπαιθριο χώρο επιτρέποντας στους μαθητές να βιώσουν το καταπράσινο περιβάλλον ως αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας μάθησης.
Η προτεινόμενη διάταξη με επίκεντρο το παιδί δημιουργεί ένα ποιοτικό μαθησιακό περιβάλλον, κατάλληλο για την εκπαίδευση της νέας γενιάς. Όλες οι κτιριακές μονάδες συνδέονται μεταξύ τους με καλυμένες ή ημικαλυμμένες περιοχές, σχηματίζοντας ένα εκτεταμένο δίκτυο από ενδιάμεσους – δημόσιους χώρους για την παροχή προστατευμένης σύνδεσης μεταξύ όλων των κτιρίων.
Τα υλικά που προτείνονται είναι το ξύλο (πέργκολες, στέγαστρα, επενδύσεις εξωτερικών όψεων, εσωτερικές επενδύσεις αιθουσών). Το πέτασμα από κατακόρυφες ξύλινες περσίδες που επενδύει τις όψεις, το ίδιο μετασχηματίζεται σε στέγαστρο ή σε κιγκλίδωμα δημιουργώντας ένα ενοποιητικό στοιχείο που αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό του συγκροτήματος.
Οι διάσπαρτοι όγκοι των αιθουσών επικαλύπτονται με ακρυλικό σοβά σε διάφορα χρώματα, δίνοντας στο συγκρότημα μια πιο πολύχρωμη εικόνα.
Ένα άλλο κοινό στοιχείο των προσόψεων του συγκροτήματος είναι η δημιουργία ειδικών έγχρωμων πλαισίων που περικλείουν ορισμένα ανοίγματα παραθύρων, εντίνοντας έτσι την πολυμορφία και ενισχύοντας περαιτέρω την αίσθηση της πολύχρωμης εικόνας.
Το κτιριακό συγκρότημα έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή απόδοση της αειφορίας και η λιγότερη δυνατή κατανάλωση ενέργειας, ενώ προσφέρεται στους χρήστες του θερμική και οπτική άνεση.
Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας
Η πρόταση διαμόρφωσης και οργάνωσης του χώρου και του κτιριακού συγκροτήματος ανταποκρίνεται στις αρχές που τέθηκαν από τον αγωνοθέτη και εναρμονίζεται με τους στόχους που περιλαμβάνονται στην προκήρυξη, όπως η ανάδειξη της σημασίας του κτιρίου, η αρμονική ένταξη στο περιβάλλον, η σύνδεση με τις υπάρχουσες κτιριακές υποδομές, η επάρκεια της εσωτερικής οργάνωσης και η σύγχρονη αισθητική προσέγγιση.
H κεντρική ιδέα για το σχεδιασμό του συγκροτήματος περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός εσωστρεφούς κτιρίου που αναπτύσσεται γύρω από ένα κεντρικό αίθριο, ανοικτού όμως προς τα υφιστάμενα κτίρια με τα οποία συνδέεται μέσω προστατευμένης υπαίθριας διαδρομής. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται αφενός η δημιουργία ενός περίκλειστου, προστατευμένου υπαίθριου χώρου – σημείου αναφοράς/συνάντησης για την κάλυψη των υπαίθριων λειτουργιών και αφετέρου η οργάνωση των προβλεπόμενων χρήσεων σε τρεις επιμέρους διακριτές μορφολογικά ενότητες – πτέρυγες, ανάλογα με τις απαιτήσεις του κτιριολογικού προγράμματος.
Το συγκρότημα επικαλύπτεται με ένα πλέγμα στεγών, οι οποίες εναλλάσσονται ως προς το μέγεθος, τον προσανατολισμό και τις κλίσεις τους, επιτρέποντας τον φυσικό φωτισμό των αιθουσών του ορόφου από ψηλά. Η διάρθρωση των όγκων σε συνδυασμό με την διαμόρφωση των όψεων και την ποικιλομορφία των στεγών τονίζει την ογκοπλασία του συγκροτήματος καθιστώντας το σημείο αναφοράς/τοπόσημο της περιοχής.
Το συγκρότημα περιλαμβάνει δύο ορόφους, τμήμα παταριού και τμήμα υπογείου. Γενικά οι χώροι εκπαίδευσης χωροθετούνται στην ανατολική και βόρεια πτέρυγα για να έχουν καλύτερο προσανατολισμό, ενώ η οι κοινοί χώροι, οι χώροι διδακτικού προσωπικού και οι χώροι διοίκησης χωροθετούνται στην δυτική και νότια πτέρυγα. Στο επίπεδο του ισογείου δημιουργείται ένας διαμπερής ημιυπαίθριος χώρος, μέσω του οποίου γίνεται η είσοδος στο κτίριο και η επικοινωνία του περιβάλλοντος χώρου με το εσωτερικό αίθριο. Στο υπόγειο του κτιρίου χωροθετούνται 20 θέσεις στάθμευσης, χώροι Η/Μ εγκαταστάσεων και αποθήκες.
Η διαμόρφωση των όψεων και η διαφορετική μορφολογική προσέγγιση ενισχύει την κεντρική ιδέα των τριών ογκοπλαστικών ενοτήτων. Το συγκρότημα «ντύνεται» περιμετρικά και στις στέγες του με ένα δεύτερο φλοιό / κέλυφος αποτελούμενο είτε από πάνελ εμφανούς σκυροδέματος στο επίπεδο του ισογείου, είτε από γραμμικά στοιχεία από τιτανιούχο ψευδάργυρο (zinc) στον όροφο και στις στέγες. Στην ανατολική και δυτική όψη της δυτικής πτέρυγας του κτιρίου προβλέπονται κατακόρυφες περσίδες ηλιοπροστασίας.
Το κτιριακό συγκρότημα έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τις βιοκλιματικές αρχές, προκειμένου να εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή βιωσιμότητα και να καταναλώνει τη λιγότερη δυνατή ενέργεια, ενώ προσφέρει θερμική και οπτική άνεση στους χρήστες του.
Γέφυρα Ανω Διάβασης Τ17
Για την κατασκευή του υποτμήματος Α/Κ Αξιού – τέλος Α/Κ Αγ. Αθανασίου του οδικού άξονα Π.Α.Θ.Ε. εκπονήθηκαν οι οριστικές μελέτες πλήθους νέων τεχνικών. Στο πλαίσιο του συνολικού έργου η ΜΕΤΕ ΣΥΣΜ ΑΕ μελέτησε και τη γέφυρα Α/Δ Τ17 από Χ.Θ. 0+579,65 έως Χ.Θ. 0+868,27 του κλάδου 2 του Α/Κ Αξιού.
Πρόκειται για γέφυρα άνω διάβασης ενός κλάδου, η οποία διαμορφώνεται από συνεχή φορέα επτά ανοιγμάτων (συνολικού μήκους 289,0 μ. στον άξονα της γέφυρας) από χυτό επί τόπου προεντεταμένο σκυρόδεμα. Για την κατασκευή προβλέπονται 7 φάσεις ξεκινώντας από το ανατολικό άκρο με αρμούς διακοπής στο 20% του κάθε ανοίγματος.
Η χάραξη κινείται οριζοντιογραφικά κατά μήκος κυκλικού τόξου με ακτίνα 290 μ., ενώ η ερυθρά της οδού βρίσκεται επίσης σε κατακόρυφο κυκλικό τόξο με ακτίνα 4.500 μ., σε ύψη από το φυσικό έδαφος, τα οποία κυμαίνονται μεταξύ 8,0 και 14,0 μ. Τα καθαρά ύψη των μεσοβάθρων, κυμαίνονται μεταξύ 9,0 και 11,0 μ. Τα μεσόβαθρα διαμορφώνονται από ένα στύλο διατομής κανονικού οκταγώνου, εγγεγραμένου σε κύκλο διαμέτρου 2,0 μ., θεμελιώνονται δε σε κεφαλοδέσμους με πασσάλους. Ο φορέας ανωδομής συνδέεται μονολιθικά με τα μεσόβαθρα Μ2 έως και Μ6, αποτελώντας ένα μονολιθικό πλαίσιο στο χώρο, ενώ στα ακραία μεσόβαθρα Μ1 και Μ7, όπως και στα ακρόβαθρα προβλέπονται εφέδρανα και αρμοί. Η λογική δηλαδή του φορέα είναι των “ημιενιαίων” (halb- ή semiintegralen) γεφυρών.
Η διατομή του φορέα είναι κιβωτιοειδής ύψους 2,3 μ. με συνολικό πλάτος 11,25 μ. στο άνω πέλμα και εγκάρσια επίκλιση 6%, και εξυπηρετεί μονόπλευρη κυκλοφορία 2 λωρίδων, ΛΕΑ και εκατέρωθεν πεζοδρόμια. Στα πεζοδρόμια προβλέπεται η τοποθέτηση στηθαίων ασφαλείας και στύλων οδοφωτισμού. Επίσης, προβλέπεται μόνωση του καταστρώματος με ειδική μεμβράνη και αποχέτευσή του με σωλήνες απορροής διαμήκεις και κατακόρυφους.
Πολιτιστικό Κέντρο Παπάφη
Η πρότασή μας στοχεύει στην ικανοποίηση όλων των απαιτήσεων και προδιαγραφών που τέθηκαν από τον αγωνοθέτη και παράλληλα στη δημιουργία ενός σύγχρονου και καινοτόμου κτιριακού συγκροτήματος που θα καλύψει όλες τις λειτουργικές, τεχνολογικές και αισθητικές ανάγκες του σήμερα και θα αποτελέσει τοπόσημο για την περιοχή.
Κεντρική ιδέα (concept)
Η κεντρική ιδέα για το σχεδιασμό του συγκροτήματος ξεκινά από έναν συμπαγή όγκο κτιρίου, ο οποίος διασπάται, στη συνέχεια διαχωρίζεται σε δύο όγκους, οι οποίοι μετατοπίζονται και κάμπτονται λόγω της αλληλεπίδρασης με τον αστικό ιστό, με αποτέλεσμα τη διείσδυση του δημόσιου χώρου μέσα στο οικόπεδο και μεταξύ των δύο όγκων. Η διάσπαση και κάμψη των όγκων προκαλεί επίσης τη «θραύση» του κεραμικού κελύφους στο εσωτερικό του, εναλλάσσοντας την οριζόντια γραμμικότητα του κελύφους με κατακόρυφα πάνελ και υαλοστάσια.
Το κτίριο «προσφέρεται» στους κατοίκους με τη δημιουργία ελεύθερων δημόσιων χώρων, πλατειών, καθιστικών, περιοχών πρασίνου και διάφορων πρόσθετων δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται περιμετρικά του. Τα φυτεμένα δώματα αντικαθιστούν την παλιά κεραμική στέγη του υπάρχοντος κτιρίου, η οποία παραμένει ως υπόμνηση στην επιλογή του υλικού του κελύφους.
Περιγραφή της πρότασης
Το συγκρότημα αποτελείται από δύο επιμήκη τεθλασμένα κτίρια, το K1, ένα τετραώροφο κτίριο και το K2, ένα τριώροφο κτίριο. Το συγκρότημα περιλαμβάνει επίσης δύο υπόγεια, το πρώτο με χώρο στάθμευσης 83 θέσεων και το δεύτερο με μηχανολογικούς και βοηθητικούς χώρους. Το συγκρότημα εξυπηρετείται από τέσσερις κύριους πυρήνες κάθετης επικοινωνίας. Η κατανομή των διαφόρων χρήσεων στα δύο κτίρια περιγράφεται παρακάτω: Κτίριο K1: Ισόγειο: Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών και Ξενώνας Φιλοξενίας, 1ος Όροφος: Κοινοτικό Ιατρείο και Ξενώνας Φιλοξενίας, 2ος Όροφος: Δημοτική Βιβλιοθήκη, 3ος Όροφος και Πατάρι: Δημοτικό Γυμναστήριο. Κτίριο Κ2: Ισόγειο: Βρεφονηπιακός Σταθμός και Χώρος Μνήμης-Αρχείο, 1ος Όροφος: Βρεφονηπιακός Σταθμός, 2ος Όροφος: Γραφεία Δ’ Δημοτικής Κοινότητας και Χώροι Συλλόγων και Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων. Στο δώμα του κτιρίου Κ2 προβλέπεται υπαίθριος κινηματογράφος. Τα δύο κτίρια συνδέονται μέσω υπερυψωμένης γέφυρας και πλέγματος διαδρόμων/εξωστών και κλιμακοστασίων.
Η ογκοπλασία του συγκροτήματος αντικατοπτρίζει τη κεντρική ιδέα. Το συγκρότημα «ντύνεται» περιμετρικά με ένα δεύτερο φλοιό/κέλυφος αποτελούμενο από γραμμικά κεραμικά στοιχεία, τα οποία εναλλάσσονται σε ζώνες συμπαγείς η διάτρητες ανάλογα με τις ανάγκες φωτισμού των χώρων και οπτικής απομόνωσης. Το συμπαγές αυτό κέλυφος διακόπτεται στις εσωτερικές όψεις και αντικαθίσταται από κατακόρυφα πάνελ και υαλοστάσια, τα οποία ορίζονται από τις θέσεις των κοινόχρηστων κλιμακοστασίων.
Το κτιριακό συγκρότημα έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τις βιοκλιματικές αρχές, προκειμένου να εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή βιωσιμότητα και να καταναλώνει τη λιγότερη δυνατή ενέργεια, ενώ προσφέρει θερμική και οπτική άνεση στους χρήστες του.
Διαμόρφωση περιβάλλοντος χώρου
Η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου ακολουθεί γενικά τα χαρακτηριστικά της κεντρικής ιδέας. Ο δημόσιος χώρος διεισδύει στο συγκρότημα δημιουργώντας ανοιχτές τριγωνικές πλατείες. Το σκληρό δάπεδο εναλλάσσεται με τις ζώνες πρασίνου δημιουργώντας ένα μωσαϊκό υλικών και χρωμάτων. Τα προτεινόμενα υλικά είναι αντίστοιχα με αυτά του κτιρίου, δηλ. κεραμικό δάπεδο και σκυρόδεμα σε διαφορετικές υφές.
Αμερικάνικο Κολλέγιο Ανατόλια
Ο διαγωνισμός αφορά στην επέκταση και αναβάθμιση των εγκαταστάσεων που στεγάζουν σήμερα το πρόγραμμα σπουδών International Baccalaureate (I.B.). Οι εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν τα κτίρια Compton και Ladas.
Το Compton είναι ένα πέτρινο κτίριο, που κτίσθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’30.
Το Ladas είναι ένα κτίριο από σκυρόδεμα σε μορφή Ταυ, που κτίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Αποτελείται από δύο πτέρυγες και αρχικά κτίσθηκε για να στεγάσει κοιτώνες σπουδαστών.
Η κεντρική ιδέα της πρότασης έχει σκοπό να ικανοποιήσει όλους τους όρους και τις απαιτήσεις που τέθηκαν από τον αγωνοθέτη, και ταυτόχρονα να δημιουργήσει ένα σύγχρονο κτίριο εκπαίδευσης. που θα ικανοποιεί όλες τις λειτουργικές και αισθητικές ανάγκες του σήμερα.
Αυτό είναι μία δύσκολη αλλά ενδιαφέρουσα πρόκληση, καθότι δημιουργεί τη ιδέα της σύνθεσης αντιθέτων σε πολλά επίπεδα όπως το παλιό και το καινούργιο, το παρελθόν και το μέλλον, παραδοσιακές μέθοδοι και σύγχρονες τάσεις, συμβατική νοοτροπία και ανάγκη για νεωτερικότητα, εκπαιδευτικά συστήματα και κοινωνική κουλτούρα.
Η αντίθεση γίνεται – μέσω του περιβάλλοντος – η κατεύθυνση (διαδρομή) προς την αειφορία.
Το Compton είναι ένα ογκώδες, εσωστρεφές, λιτό πέτρινο κτίριο, που αποκαθίσταται στην αρχική του μορφή.
Αντίθετα το νέο κτίριο ακολουθεί έναν ανάλαφρο και κομψό τύπο.
Είναι μία διαφανής, εξωστρεφής, γεωμετρική γυάλινη κατασκευή, που φέρνει το εξωτερικό περιβάλλον στο εσωτερικό και ταυτόχρονα εξάγει την μοναδική ταυτότητα του κτιρίου στο άμεσο περιβάλλον.
Ένα σύνθετο κέλυφος καλύπτει το περίγραμμα του κτιρίου.
Πολεμικό Μουσείο
Η ιδέα, ένα σκάφος, μια κιβωτός, ένα καταφύγιο, ή ίσως ένας πύραυλος, ή ακόμα και μια γιγαντιαία βόμβα σπάει σε κομμάτια και παραμορφώνεται μετά από μια βίαιη επίθεση, μια έκρηξη …
Πρόκειται για μια έκσταση στον ιστό της ιστορίας, μια τραγωδία …
Ανάμεσα στα κομμάτια μια νέα, ανοιχτή, διαφανή, προς τα έξω κατασκευή αναζωογονεί το συνολικό περιβάλλον. Πρόκειται για την ανάκαμψη, την αποκατάσταση της Ιστορίας.
Είναι το μέλλον.
Ένα σύγχρονο (πόλεμος) μουσείο
Ένα σύγχρονο μουσείο δεν είναι πλέον νοητό μόνο ως θεσμός για την αποθήκευση των αναμνήσεων και την απεικόνιση της γνώσης. Επιπλέον, δεν είναι απλά ένα κτίριο στην πόλη.
Ένα σύγχρονο μουσείο είναι ένα Αστικής Κατάστασης ή ένα εθνικό σύμβολο και αναζωογονεί την ζωή της πόλης. Αν και αρχικά σχεδιάστηκε ως σημείο ανάπαυσης για τα πολύτιμα αντικείμενα, ιστορικές παραστάσεις και διάφορα αντικείμενα, έχει μετατραπεί σε μια «Αγορά» για να συντονίσει καλύτερα τις παρορμήσεις των πολιτών λειτουργώντας ως ένας χώρος που εξυπηρετεί την αστικές εμπειρίες.
Η Πρόταση
Υπάρχουν τρεις βασικές περιοχές του προγράμματος: Οι Εκθέσεις, η Αγορά και ο ανοιχτός χώρος.
Γι ‘αυτό το κτίριο χωρίζεται σε τρία μέρη: το παλιό σκάφος, η νέα κατασκευή, και το κενό μεταξύ των σπασμένων κομματιών.
Οι Εκθέσεις βρίσκονται στο παλιό σπασμένο σκάφος. Αυτό είναι το παρελθόν. Η Αγορά σπάει και διαλύει το σκάφος, επεκτείνει και διευρύνει τα όριά της στον αστικό ιστό και γίνεται σταδιακά ένα σημαντικό τμήμα του. Ο 40 μέτρων υψηλός πύργος παρατήρησης, ένα ορόσημο της νέας εποχής βρίσκεται δίπλα στην κύρια είσοδο. Η Αγορά είναι το ταξίδι προς το μέλλον μέσα από το παρελθόν.
Το κενό μεταξύ των τμημάτων λειτουργεί ως προσανατολισμός και χώρος σύνδεσης δημιουργώντας εισόδους και στις δύο κατευθύνσεις κατά μήκος του κεντρικού άξονα. Το κενό γίνεται ένα ευέλικτο και πολυχρηστικό στοιχείο (μέσο) που ενοποιεί τον περιβάλλοντα χώρο ο οποίος λειτουργεί αυτή τη στιγμή.
Συνεργατική Κεντρική Τράπεζα
Ο σχεδιασμός βασίζεται και συμπυκνώνει την έννοια σταυροδρόμι. Πραγματοποιώντας μία πολλαπλή ανάγνωση με συμβολικές προεκτάσεις, οι σχεδιαστικοί χειρισμοί αποσκοπούν στη χωρική μετάφραση της έννοιας στο παραγόμενο αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα.
Στην διατύπωση των βασικών στόχων του Διαγωνισμού, στο Ιστορικό Σημείωμα για την ίδρυση και την εξέλιξη της Τράπεζας, αλλά ακόμη και στην ιδιαίτερη γεωγραφική θέση της Λευκωσίας, περιλαμβάνονται στόχοι και επιδιώξεις που έρχονται από διαφορετικές κατευθύνσεις και το συγκεκριμένο Κτίριο σηματοδοτεί το σημείο τομής ή/και σύγκλισης των κατευθύνσεων αυτών. Δημιουργείται ένα σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης, οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών, πολιτισμικών επιρροών και καταβολών, συνεργατικών και ατομικών δραστηριοτήτων. Φιλοδοξία μας είναι τα Νέα Γραφεία της Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας στη Λευκωσία να εκφράσουν το κοινό σημείο όλων αυτών των διαφορετικών κατευθύνσεων, και να συμβολίσουν την αξία της συνύπαρξης μέσα σε συνθήκες διαφορετικότητας και πολυμορφίας.
Η ευρύτερη περιοχή στην οποία πρόκειται να ενταχθεί το κτίριο έχει αρχίσει να διαμορφώνει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα με αρκετά ομοειδή κτίρια και ανάλογες χρήσεις. Κατά μήκος του κύριου οδικού άξονα της Λεωφ. Αθαλάσσης υπάρχουν ήδη κτίρια που στεγάζουν κεντρικές υπηρεσίες Τραπεζών αλλά και πολλά άλλα δημοσίων και ιδιωτικών φορέων.
Επιδίωξη μας είναι να δημιουργήσουμε ένα τοπόσημο που θα καθιερωθεί σαν σύμβολο αυτής της τάσης που επικρατεί. Η ογκοπλασία του κτιριακού συγκροτήματος, η εξάντληση του επιτρεπόμενου ύψους και η εμμονή της σύνθεσης σε ροϊκές γεωμετρίες με λιτά υλικά εντείνει την ευκρίνεια της εικόνας του από μεγάλη απόσταση και από τους δύο κύριους άξονες. Στο αμεσότερο περιβάλλον επιδιώξαμε να τονίσουμε την μοναδικότητα και την ιδιαιτερότητά του με την ελαφρά καμπύλη στο συνεχές μέτωπο της Λεωφόρου, δημιουργώντας μια στάση στο συνεχές αστικό μέτωπο, η οποία δημιουργεί την αίσθηση ενός ανοίγματος, ενός κενού ικανών διαστάσεων για να δεχθεί αρμονικά τον όγκο του κτιρίου – συμβόλου.
Βασικές συνθετικές αρχές αποτελούν η διάσπαση των χρήσεων του κτιρίου σε δύο ξεχωριστούς όγκους που τοποθετούνται παράλληλα στον άξονα Ανατολή – Δύση, η σύνδεση τους με μια ενδιάμεση μεταβατική ζώνη καθώς και η διαμπερής κίνηση σε όλη την έκταση του ισογείου. Είσοδοι χωροθετούνται και στις τέσσερις πλευρές του κτιρίου δημιουργώντας αγκαλιές υποδοχής, διαφορετικές ως προς την πυκνότητα και την ποσότητα ροής. Οι ανεξάρτητες αυτές προσβάσεις εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη και ανεξάρτητη λειτουργία των διαφορετικών τμημάτων του κτιριακού συγκροτήματος, ενώ ταυτόχρονα υλοποιούν το σταυροδρόμι των κινήσεων που τις ενώνει και ταυτόχρονα τις διαχωρίζει.
Στον ψηλό όγκο των εννέα ορόφων προς την Λ. Αθαλάσσης χωροθετούνται οι διοικητικές και λειτουργικές υπηρεσίες της Τράπεζας, ενώ στον πίσω χαμηλότερο οι κοινόχρηστες δραστηριότητες. Ο πύργος των γραφείων αγκαλιάζει τον ελεύθερο χώρο προς τον κύριο δρόμο, ενώ ο δεύτερος στρέφεται προς τον διαμορφωμένο χώρο δημόσιου και ιδιωτικού πρασίνου και τον πεζόδρομο.